Kwanza
kabisa neno Kanisa linamaanisha "mkusanyiko wa waamini" kama
ule wa Waisraeli
chini ya Musa
kwenye mlima Sinai
walipopewa Amri za Mungu.
Neno
hilohilo lilitumiwa na Wakristo wa kwanza kwa ajili yao wenyewe kusema wameshika
nafasi ya Israeli
kama taifa la Mungu hata wasipokuwa Wayahudi
bali watu wa mataifa mengine.
Jina
hilo lilitumika kwa jumuia mama ya Yerusalemu,
kwa kila mojawapo ya jumuia za Kikristo zilizotokana na umisionari
wa wafuasi wa Yesu Kristo, na kwa umoja wao wa kimataifa
uliotazamwa na Mtume Paulo kuwa Mwili wa Kristo, ukiwa na Yesu kama kichwa chake.
Kanisa kama jengo
Wakristo
walipoanza kujenga mahali pa ibada, pakaja kuitwa vilevile
"kanisa" kwa sababu ndani yake lilikusanyika Kanisa hai.
Hivyo
mara nyingi neno hilo linatumika kwa maana ya jengo, ambalo ni mfano
mwingine uliotumiwa na Paulo kuhusu umoja wa Wakristo, ukiwa na Yesu kama jiwe
kuu la msingi.
Majengo
hayo ya ibada yanaweza kuwa na ubora tofauti hata upande wa sanaa; baadhi yake
yanatembelewa na watalii na kuhifadhiwa kwa bidii kwa sababu hiyo.
Kwa
namna ya pekee ni muhimu Kanisa kuu la kila jimbo (dayosisi),
halafu Basilika
na Patakatifu.
Madhehebu
Baada
ya umoja wa Wakristo kuanza kuvunjika, kwa kawaida madhehebu
yaliyotokea yaliendelea kujiita makanisa, ingawa kwa maana mbalimbali: hasa Kanisa
Katoliki na Waorthodoksi wanadai kuwa la kwao ndilo
linaloendeleza Kanisa pekee la kweli; kumbe Waprotestanti
hawatii maanani sana umoja wa Wakristo upande wa miundo, bali ule wa kiroho.
Ndani
ya Kanisa Katoliki, linalokubali uongozi wa Papa wa Roma, neno Kanisa
linatumika pia kumaanisha kila jimbo na makundi ya majimbo yanayochanga mapokeo yaleyale upande wa teolojia,
liturujia,
maisha ya
kiroho, sheria
n.k.
Kwa
msingi huo Kanisa la Kilatini, ambalo lilienea kwanza
upande wa magharibi wa Dola la Roma (Kanisa la Magharibi), linatofautishwa na Makanisa ya Mashariki yaliyoenea kwanza
upande wa mashariki wa dola
hilo na nje ya mipaka yake.
0 Comments